مردم به سراغ همسرم علی نیامدند ، آخر مگر نه این است که او خلیفه پیامبر است و امیر مؤمنان ؟ امروز چند روز است که پدرم از دنیا رفته و من جز چند تن را درون خانه مان نمی بینم ، لا اقل برای تسلای ما هم شده باید می آمدند ...

نا گهان صدای در بلند شد و پشت در نیز آن نواهایی که هیچ به تسلیت گفتن نمی ماند !  من پشت در می روم و می شنوم که قنفذ همراه عده ای می گوید : به علی بگویید به مسجد بیاید و با خلیفه رسول الله بیعت کند ، واقعا شنیدنی است ! ابوبکر که بوده که حال بیاید و جانشین پدرم شود ؟
در را باز نکردم ...

دوباره صدای در بلند شد ، باز همان کس و باز همان حرفها ، عجب بی حیایی ، این قدر خود فروختگی و بی شرمی !
در را باز نکردم ...

ناگهان ، نعره ای در فضا پیچید که : در را باز کن و الا خانه را با اهلش به آتش می کشم ...
و اکنون دسته های هیزم است که مردم می آورندو در پای در ریخته می شود، گویی دین دارد از بین می رود که این قدر غیرت نشان می دهند!
هر کس هیزم بیشتر بیاورد فردا منصبش بالاتر است ...

شعله آتش از لا به لای در نمایان می شود ، حالا نیمی از در سوخته ...
پس دو دستم را به دو گوشه در می گذارم و با تمام قدرت آنرا فشار می دهم ، لهیب آتش به صورتم می خورد و حرارتش را حس می کنم ...
هر چه می خواهد بشود ...

ناگهان عمر با پایش به شدت به در می کوبد ، در از جایش کنده می شودو به روی من می افتدو من نقش بر زمین می شوم ...
مردم گویی کشوری را فتح کرده اند و همه به درون خانه هجوم می آورند و من پشت در افتاده ام و فضه به دور من می گردد ...

طفلی که در رحم داشتم از بین رفت و حسرت دیدارش به دلم ماند ولی اوج مصیبت من چهره همسر مظلومم علی است .
فراق بابا ، آنچنان پدری ، رو گردانی مردم ، و از همه مهمتر  غصب خلافت و حالا هم اینگونه حرمت شکنی و حریم سوزی و سپس اینگونه درد سینه و پهلو و سقط جنین ...

به خدا نخواهم گذاشت  امیر المؤمنین را به مسجد ببرند آن هم آنچنان : بدون عمامه و با پای برهنه ... ! !

چهل مرد بودند که علی را می کشیدند پس من هم کمر بند او را گرفتم و به قوت تمام کشیدم ...

قنفذ ! چرا دست فاطمه را کوتاه نمی کنی ؟ من زمانی در تمام وجودم درد را حس نمودم ، دردی که از تازیانه قنفذ که به دور بازویم پیچیده بود ، تمام بدنم را لرزاند و من بیهوش روی زمین افتادم .

وقتی چشم باز نمودم همه رفته بودند ، سراسیمه از فضه سراغ علی را گرفتم که گفت بردندش ، درنگ نکردم وبه سوی مسجد شتافتم ...

بر حاشیه برگ شقایق بنویسید

گل تاب فشار در و دیوار ندارد

یا زهرا مظلومیتت آنچنان بر وجود تو سایه افکنده است که یادت بی اراده و ناگزیر آتش بر خرمن وجود می افکند و خاطرت بغض را در گلو می شکند ...

آری آن مظلومیت نیلی که بر چهره تو نشسته بود نمی گذارد لبخند بر چهره نه تشیع و نه اسلام که حتی انسانیت پس از تو بنشیند . به هر حال آن در بر آن پهلو ، شکسته است  ...

مهم این است که تو مظلوم بزرگترین جنایت تاریخ گشته ای . مهم این است که صبر لا یتناهی خدا در جانکاه ترین حادثه آفرینش در تو به تجلی نشسته است .

مسئله اشکهای علی است و لرزش گونه های او به هنگام شستشوی پیکر مطهر تو .

مهم ، گریه های دادخواه و اشکهای ظلم بر انداز توست و سر بر دیوار نهادن علی و زار زدنش .

و از همه مهم تر تشییع شبانه و مظلومانه پیکر توست ...

چه کردند باتو که این تازیانه اعتراض جاودانه- المخفیه قبرا - را بر پشت تاریخ روا دانستی . این چه اعتراضی بود که خدا نیز به حمایت از آن برخاست ...

همان علی که مامور به سکوت بود ، همان علی که شمشیر را علیرغم کارسازی و برندگی در نیام پسندیده بود ، همان علی که سخت ترین جنایت تاریخ را تاب آورده و دم بر نیاورده بود چه شد که در حمایت از این اعتراض شکوهمند تو بر بالای بقیع ایستاد و شمشیر از نیام کشید و دشمن را تهدید کرد بر جاری کردن سیل خون بر زمین ...

باری این اعتراض تو در تشییع شبانه است و در مخفی کردن قبرت ، اگر چه تاریخ را از تحریف مصون می داشت و اگر چه فریاد تظلم تو را بر جانیان ، تا ابد طراوت می بخشید ، اما سنگین ترین غم شیعیان تو گشت و بزرگترین درد اسلام و عظیم ترین اندوه انسانیت .

آن که عزیزترین کسش را ، پدرش را ، فرزندش را ، برادرش را ، در جامه شهادت به خدا تقدیم می کند ، دلخوش است به اینکه هر از گاه در کنار قبر او می نشیند و به تیشه اشک راه بسته دل می گشاید، ولی آن کس که قبری برای عزیزش نمی شناسد چطور ؟ او بغضش را با خود به کجا می تواند ببرد ؟ کجا می تواند عقده دل بگشاید ؟

کجا گریه کنند عاشقان تو بر مصائب تو ؟ کجا اشک بریزند دلدادگان برمظلومیت تو و کجا ضجه زنند فرزندان تو در فقدان تو ؟

این است مظلومیت تو و به تبع ، مظلومیت شیعیان تو . و این است که :‏

یاد تو به هر بهانه ای - وفات یا ولادت - بغض را در گلویمان می شکند و جگرمان را آتش می زند.

یا فاطمه اشفعی لنا فی الجنه     

خداحافظی ...
[عناوین آرشیوشده]