امید ما تنها به یک موج الحسین است

دریا پر از طوفان و ما غرقاب ارباب

عمر ما بین به چه منوال گذشت

این چهل روز چهل سال گذشت

تقدیم به برادر بهتر از جانم روح الله ...

نیلوفر گیسوی تو پیچید به جانم

آری! تبر عشق بریده است امانم

 بگذار بگویم همه ی حرف دلم را

این بار که لکنت نگرفته است زبانم

 مرداب تعفّن زده ای بودم و حالا

با عشق تو سیّال ترین رود جهانم

 من با الف الفت تو انس گرفتم

این است که طوفان شده در روح و روانم

 این کشتی عشق است روان بر دل دریا

بر عرشه ی این کشتی چوبین ملوانم

 چون بارش بی وقفه ی باران زمستان

پژواک صدای تو رسد از ضربانم

 خاکستری از آتش این عشق زمن ماند

با این همه چون کوه غمی در فورانم

سنگ تو را به سینه زدن افتخار ماست
نوکر همیشه تکیه به ارباب می کند

خداحافظی ...
[عناوین آرشیوشده]